Żeby uatrakcyjnić lekcję historii pani zaprosiła do klasy kombatanta.
Kiedy wszyscy rozsiedli się już wygodnie żołnierz rozpoczął barwną opowieść:
- Siedzimy w okopie, chłop przy chłopie, jemy sobie chleb, aż tu nagle - jeb, jeb, jeb!
Pani zmieszała się nieco słysząc te słowa i mówi:
- Panie kapitanie, ja też lubię piękny żołnierski język, ale wie pan, do dzieci trzeba trochę inaczej.
- Dobrze, to zacznijmy jeszcze raz. Siedzimy w okopie, chłop przy chłopie, jemy chleb z solą, a tu jak nie zapierdolą.
- Przecież prosiłam!
- Siedzimy w okopie, chłop przy chłopie, jak to bywa na wojnie...
- A tu jak nie pierdolnie! - Dokonczył za kombatanta Jasio
- A chuj, poszliśmy w bój!
Kiedy wszyscy rozsiedli się już wygodnie żołnierz rozpoczął barwną opowieść:
- Siedzimy w okopie, chłop przy chłopie, jemy sobie chleb, aż tu nagle - jeb, jeb, jeb!
Pani zmieszała się nieco słysząc te słowa i mówi:
- Panie kapitanie, ja też lubię piękny żołnierski język, ale wie pan, do dzieci trzeba trochę inaczej.
- Dobrze, to zacznijmy jeszcze raz. Siedzimy w okopie, chłop przy chłopie, jemy chleb z solą, a tu jak nie zapierdolą.
- Przecież prosiłam!
- Siedzimy w okopie, chłop przy chłopie, jak to bywa na wojnie...
- A tu jak nie pierdolnie! - Dokonczył za kombatanta Jasio
- A chuj, poszliśmy w bój!